Katedra Gospodarki Narodowej
Praca akademicka
Zbigniew Hockuba otrzymał stopień magistra i doktora nauk ekonomicznych na Wydziale Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie (obecnie Szkoła Głowna Handlowa). Rozpoczął pracę na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu Warszawskiego (1979), gdzie uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk ekonomicznych (1995) oraz został zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego (1997). W roku 2011 przeszedł na Wydział Zarządzania. Był Dyrektorem Instytutu Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk (1999-2006) i członkiem Komitetu Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk (1999-2007), a w latach 1996-1999, Sekretarzem Generalnym Konferencji Rektorów Uniwersytetów Polskich.
Zbigniew Hockuba był stypendystą na Uniwersytetach w Heidelbergu, Konstancji, Tybindze i Oxfordzie. Jest autorem kilkudziesięciu prac naukowych. Publikował artykuły popularnonaukowe, komentarze ekonomiczne, brał udział w audycjach radiowych i telewizyjnych.
Prowadzi zajęcia z makroekonomii w biznesie oraz międzynarodowych instytucji finansowych. Wcześniej nauczał ekonomię menadżerską, historię i metodologię ekonomii, prowadził seminaria z zakresu ekonomicznych aspektów transformacji, polityki konkurencji i polityki pieniężnej. Był promotorem kilkunastu prac doktorskich oraz opiekunem naukowym wielu prac magisterskich i licencjackich.
Był laureatem nagrody Polskiego Towarzystwa Naukowego im. Edwarda Lipińskiego (1996) oraz Ministra Edukacji Narodowej (1997) za książkę Droga do spontanicznego porządku. Transformacja ekonomiczna w świetle problemy regulacji, PWN, Warszawa 1995. Za pracę dydaktyczną otrzymał nagrodę Rektora Uniwersytetu Warszawskiego.
Praca w instytucjach finansowych i inne
Zbigniew Hockuba był członkiem Zarządu Narodowego Banku Polskiego (2007-2011), odpowiedzialnym za nadzór nad departamentem badań i analiz ekonomicznych.
Sprawował stanowisko członka Rady Dyrektorów Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju oraz Dyrektora Konstytuanty Polska/Bułgaria/Albania (2011-2017). Pełnił funkcję Przewodniczącego Komitetu ds. Polityk Finansowej i Operacyjnej.
Ma doświadczenie w zakresie corporate governace. Był członkiem i przewodniczącym rad nadzorczych m. in. w Narodowych Funduszach Inwestycyjnych (1998-2005), Agencji Rozwoju Przemysłu (2001-2005), był Wiceprzewodniczącym Rady Poczty Polskiej (2001-2005), członkiem Rady Makroekonomicznej przy Ministrze Finansów RP (2004-2005).
Obecnie pełni funkcję członka Radu Nadzorczej PFR Ventures (2024-)
Pełnił funkcje honorowe, będąc członkiem Kapituły Nagrody Gospodarczej Prezydenta RP (1999-2005) oraz Przewodniczącym Rady Polskiego Godła Promocyjnego „Teraz Polska” (2006-2007).
Główne obszary badawcze – zainteresowania naukowe
Makroekonomia w biznesie, bankowość centralna i polityka pieniężna, międzynarodowe instytucje finansowe, ekonomia transformacji, finansowanie rozwoju i rekonstrukcji gospodarek, historia i metodologia ekonomii
Wybrane publikacje
- Hockuba, Z. (2021). Economics and Economic Order of Societies.Studia i Materiały Wydział Zarządzania Uniwersytet Warszawski, 2021(1), 150 -160. https://doi.org/10.7172/1733-9758.2021.34.11
- Hockuba Z (2018). W poszukiwaniu nowej architektury światowego systemu finansowania rozwoju, w: Nowak A., Glinka B., „Procesy zarządzania w globalizującej się gospodarce” (ss. 11-26), Wydawnictwa Naukowe Wydziału Zarządzania UW, Warszawa.
- Brzezinski M., Gorynia M., Hockuba Z., (2008) „Między imperializmem a kooperacją – ekonomia I inne nauki społeczne na początku XXI w.”, Ekonomista, nr 2.
- Hockuba Z. (2008), Kryzys finansowy jako zagrożenie i szansa w procesie rozwoju gospodarczego, Przegląd Organizacji, nr 10.
- Hockuba Z. (2001) „Nowa Ekonomia Instytucjonalna – czy zdominuje nasze myślenie w rozpoczynającym się stuleciu?” w: Wojtyna A. red. naukowa, Czy ekonomia nadąża za wyjaśnianiem rzeczywistości, PTE-Bellona, Warszawa.
- Hockuba Z. (1995), Droga do spontanicznego porządku. Transformacja ekonomiczna w świetle problemy regulacji, PWN, Warszawa 1995.
- Hockuba Z. (1995), Państwo a proces transformacji gospodarki. Aspekty instytucjonalne, Ekonomista, nr 3.
